روزمرگی های من

برماست که بهشتی کوچک کنج خانه هایمان بسازیم از گیاه، شعر و موسیقی! بر ماست که به پنجره‌ها وسعتی از رؤیا بدهیم، به فنجان‌ها عطر دلخواه بنشانیم، در دل هر قاب عکس، خاطره‌ای روشن بچینیم، و بگذاریم لبخند، میان چیدمان ساده‌مان، آرام قدم بزند. بر ماست که گلدان‌ها را با گفت‌وگوی نرم صبحگاهی بیدار کنیم، و هر عصر، در سایه‌ی یک ترانه‌ی قدیمی، به لحظه‌ها جان تازه ببخشیم...

بر ماست که دل را به سرابی نسپاریم

بر کنج دل هر بی سر و پایی نگداریم

بر ماست که بر کنج لبی بوسه فشانیم

با بوسه ی خود شعر و طراوت بنشانیم